16/4/11

Scream (1996)

Του Wes Craven με τους Neve Campbell, Courteney Cox, David Arquette, Drew Barrymore

2 μαθητές λυκείου, μια κοπέλα και το αγόρι της, σκοτώνονται από έναν νέο serial killer (ονόματι ghostface) που έκανε την πρώτη του εμφάνιση μέσω ενός τηλεφωνήματος στην κοπέλα και παίζοντας μαζί της ένα περίεργο παιχνίδι γνώσεων για τις διάσημες ταινίες thriller. Σύντομα, όλο το λύκειο τρομοκρατείται από αυτό το γεγονός, όλοι υποψιάζονται τους άλλους αλλά επίκεντρο της προσοχής γίνεται η Sidney, μια νεαρή μαθήτρια που έχασε την μητέρα της πριν από ένα χρόνο, καθώς μια ρεπόρτερ υποψιάζεται ότι η παρουσία του ghostface σχετίζεται με την δολοφονία της μητέρας της Sidney.

Η ανησυχία για το ποιος θα είναι το επόμενο θύμα (καθώς η δράση του ghostface συνεχίζεται ακάθεκτη) αλλά και για την αναζήτηση του serial killer θα γίνει πιο έντονη όταν θα στενεύει ο κύκλος των επιζώντων...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα pop culture είναι η ταινία Scream: επηρέασε αρκετά την κινηματογραφική πορεία των 90s, έδωσε νέα φουρνιά ηθοποιών και ξανά-έβαλε στο χάρτη τα thrillers  με serial killers. Ξαναέφερε στην επιφάνεια την Drew Barrymore (που είχε χαθεί λόγω προσωπικών της θεμάτων), μόνο με 10 λεπτά παιξίματος στην ταινία σε μια από τις πιο ενθουσιώδης εισαγωγές που έχουν υπάρξει ποτέ. 

Και όλα αυτά από έναν σκηνοθέτη, τον Wes Craven, ο οποίος μετά την μεγάλη απήχηση της ταινίας "A Nightmare on Elm Street" είχε χάσει την φόρμα του και έκανε ένα τεράστιο comeback και έφτιαξε ένα franchise ταινιών που έδωσε 2 ακόμη συνέχειες (και τώρα έχουμε την επανεμφάνιση του ίδιου concept με την νέα ταινία Scream 4). Όσο να ναι, ένα respect μόνο και μόνο γι αυτό το έχει...

Σενάριο με όλα τα κλισέ των εφηβικών ταινιών (οι geek μαθητές, ο περίεργος του σχολειού, η "αθώα" κοπέλα που δε κάθεται στο αγόρι της, η κολλητή της που είναι πιο ξεπεταγμένη κτλ) αλλά όλα αυτά σε μια ταινία τρόμου που λίγο-πολύ έχει και τα δικά της κλισέ... Αλλά αυτό που ήταν το έξυπνο σε αυτήν την ταινία είναι ότι δε παίρνει και πολύ σοβαρά τον εαυτό της ως thriller, αντιθέτως σατιρίζει αυτές τις ταινίες... 

Ναι, καλύτερα να την δεις με κάποιον άλλον, γιατί μπορεί και να παρασυρθείς και να πιστεύεις ότι κάποιος μπορεί να σε πάρει τηλέφωνο και να σε ρωτάει για τις ταινίες τρόμου. Και δεν είναι να το διακινδυνεύεις αυτό... 

4 σχόλια:

  1. Ενώ δεν είμαι φαν της σειράς, αν μου πεις να σκεφτώ 5 χαρακτηριστικές σκηνές από ολόκληρη την ιστορία του κινηματογράφου, η εισαγωγή του Scream είναι από τις πρώτες που θα μου έρθουν στο μυαλό... Πάντως, αυτό που μου αρέσει στην ταινία είναι αυτό που λες. Ότι δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της. Ο ορισμός του guilty pleasure. Σε αντίθεση με τις συνέχειές της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα θα ήταν γελοίο αν αυτή η ταινία αυτοπαρουσιαζόταν σαν κορυφαία ταινία τρόμου... και είναι προς τιμή του σκηνοθέτη που έκανε χιούμορ και δε έκανε καμμιά πατάτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eίμαι πολύ μεγάλος φαν της σειράς και θεωρώ το πρώτο Scream διαμάντι των 90ς. Πανέξυπνη σάτιρα και πολύ αίμα. Και η εναρκτήρια σκηνή απλά σοκαριστική με την αμεσότητά της. Nice review :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μονο η πρωτη ηταν καλη,οι αλλες 2 αισχος(την καινουργια δν την ειδα).αλλα η πρωτη οντως πραγματικα καλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή