The Clerks (1994)

Του Kevin Smith με τους Brian O' Halloran, Jeff Anderson, Lisa Spoonhauer

2 παλιοί συμμαθητές και υπάλληλοι σε συνοικιακά μαγαζιά, ο Dante που δουλεύει στο "ψιλικατζίδικο" και ο Randal που δουλεύει στο διπλανό video club, περνούν μια μέρα γεμάτη με ό,τι μπορεί να τους συμβεί. Παρεξηγήσεις και τσακωμοί με περίεργοι πελάτες. Ο Dante τσακώνεται με την τωρινή του κοπέλα, ενώ μαθαίνει ότι μια πρώην του, η Caitlin, παντρεύεται ενώ οι 2 τους είχαν αρχίσει να φλερτάρουν ξανά. Ο Dante και ο Radal πάνε στην κηδεία μιας παλιάς συμμαθήτριας τους και πρώην κοπέλας του Dante, ενώ πριν είχαν παίξει χόκεϊ μαζί με τους άλλους φίλους τους στην ταράτσα πάνω από τα μαγαζιά.

Και αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να γεμίσει μια καθημερινή, εργάσιμη μέρα, η Caitlin έρχεται να βρει τον Dante αλλά ζει την πιο σοκαριστική στιγμή της ζωής της ενώ ο Dante, εξαιτίας μιας "απροσεξίας" του Radal, τρώει πρόστιμο για πώληση τσιγάρων σε ανήλικο. Ποιος είπε ότι οι υπάλληλοι μαγαζιών έχουν την πιο εύκολη και ανώδυνη δουλειά του κόσμου?

Ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος. Αχ, έχουν προσφέρει ταινίες-διαμάντια, ταινίες που με μικρό ως ελάχιστο budget έχουν καλλιτεχνική αξία μεγαλύτερη από ταινίες των πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Συνήθως οι πιο πετυχημένες κωμωδίες είναι από τέτοιου είδους παραγωγές, γιατί οι δημιουργοί τους είναι πιο ελεύθεροι και δημιουργικοί, μιας και το ξεκινάνε με απλό μεράκι και διάθεση, αλλά πάνω απ' όλα με αγάπη για το σινεμά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα λοιπόν αυτού του είδους η ταινία "The Clerks". Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Kevin Smith, σε ηλικία μόλις 21 ετών, ξόδεψε το πόσο των μόλις 27.000 δολαρίων (πουλώντας ακόμα και προσωπικές του αντικείμενα) για να γυρίσει την ταινία στο μαγαζί στο οποίο εκείνη την περίοδο δούλευε. Όπως καταλαβαίνετε, τα γυρίσματα έγιναν όλα τις ώρες που το μαγαζί ήταν κλειστό. 

Αστείες ατάκες, έξυπνο χιούμορ που αγγίζει αλλά δε ξεπερνά τα όρια της καφρίλας, σκηνές αξιομνημόνευτες (η σκηνή με το "χάσιμο" των κλειδιών στη κηδεία είναι απλά epic), γρήγορη πλοκή αλλά και στιγμές με κοινωνική αλλά και συναισθηματική κριτική για τους λεγόμενους "losers" της διπλανής πόρτας. Είναι losers γιατί δε μπορούν να κάνουν τίποτα ή φοβούνται να προσπαθήσουν για περισσότερα? Σίγουρα είναι ένα μικρός ύμνος στην αντρική φιλία μεταξύ 2 κολλητών που μπορεί να παρεξηγιούνται και πολλές φορές να μην μπορούν να ανεχθούν ο ένας τον άλλον αλλά πάντα παραμένουν φίλοι...

Η ταινία βέβαια γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο κοινό, θεωρείται από πολλούς cult και έδωσε και πολλές συνέχειες, οι περισσότερες των οποίων είναι βασισμένες στους 2 μικρούς αλλά αξιομνημόνευτους χαρακτήρες: του Jay (Jason Mewes) και του Silent Bob (Κevin Smith). Προβλήθηκε και τηλεοπτική, καρτουνίστικη σειρά που είχε ως πρωταγωνιστές τους Dante και Radal, η οποία φαντάζομαι, αν και δεν την έχω δει, πρέπει να είναι τρομερή...